Przejdź do treści
vet-alert-sznaucer-miniaturowy

Sznaucer miniaturowy

Sznaucer miniaturowy – to bardzo stara, niemiecka rasa, sięgająca korzeniami XV wieku. Sznaucer miniaturowy powstał ze skrzyżowania małych sznaucerów z małpim pinczerem i pudlem. Początkowo wykorzystywano go do łapania szczurów, jednak obecnie uważa się go za psa do towarzystwa.

SZNAUCER MINIATUROWY - WYGLĄD ZEWNĘTRZNY

Sznaucer miniaturowy mierzy 30,5 -35,5 cm i waży 6-8 kg. Pies ten ma krzepkie, zwarte ciało, o identycznych proporcjach jak sznaucer średni. Dawniej wzorzec przewidywał przycinanie ogona i uszu – teraz jest to zakazane. Uszy powinny być wysoko osadzone, załamane w połowie o kształcie litery V, przylegające wewnętrzną krawędzią do głowy. Ogon jest gruby u nasady, szablasty lub sierpowaty. Sierść okrywowa jest szorstka, a podszerstek miękki. Pies trochę linieje i wymaga regularnego szczotkowania oraz strzyżenia co kilka miesięcy. Psy wystawowe powinny być trymowane (ręczne usuwanie martwych włosów), dzięki czemu ich szata jest twarda i połyskliwa.

sznaucer-miniaturowy-vet-alert
CHARAKTERYSTYKA RASY

Sznaucer miniaturowy to dynamiczny, wesoły, aktywny pies o dużej popularności. Nie jest tak powściągliwy, jak sznaucer średni albo olbrzymi i częściej bywa rozpieszczany, co powoduje, że jest bardziej gwałtowny i zaczepny. Sznaucer miniaturowy jest ciekawski, dociekliwy i wcześnie dojrzewający. Jest on przemiły, wręcz czarujący, co może utrudniać szkolenie. Socjalizację należy rozpoczynać jak najwcześniej i należy być konsekwentnym, dyscyplinującym opiekunem. Sznaucer miniaturowy może nie tolerować małych dzieci.

Do domu z dziećmi
może nie tolerować małych dzieci, bywa agresywny 39%
Zdrowotność
mimo wielu schorzeń genetycznych, z reguły jest zdrowy 66%
Pielęgnacja
wymaga stałej pielęgnacji: trymowania lub strzyżenia 81%
CECHY SZNAUCERA MINIATUROWEGO

Sznaucery miniaturowe to dobre psy stróżujące, mogą jednak wykazywać agresję w stosunku do innych psów i posiadają silny instynkt łowiecki wobec małych zwierząt. Pozostawione zbyt długo same, szczekają i kopią doły. 

Psy te żyją przeciętnie 15-17 lat, lecz w późniejszym wieku mogą cierpieć na alergie i nowotwory skóry. To popularna rasa, dlatego należy bardzo ostrożnie wybierać hodowcę i sprawdzić jego referencje.

NALEPSZY DOM DLA MINIATUROWEGO SZNAUCERA

Mieszkanie może mu wystarczyć, jeśli pies jest wyprowadzany na spacer kilka razy dziennie. Należy jednak pamiętać, że bywa głośny. Opiekun powinien być stanowczym konsekwentnym przewodnikiem, który pragnie mieć miłego, żywotnego i ciekawskiego psa.

Rozpieszczanie sprzyja zachowaniom władczym, dokuczliwym i agresywnym. Trzeba przewidzieć czas na szkolenie i trenowanie psa. Większe dzieci mogą dotrzymywać mu towarzystwa, jeżeli pomagają w szkoleniu i nie traktują go niedelikatnie. Osoby starsze lub niepełnosprawne mogą być dobrymi opiekunami, pod warunkiem, że są konsekwentne i nie rozpieszczające.

CHOROBY ZWIĄZANE Z RASĄ
  1. Aseptyczna martwica głowy kości udowej
  2. Ceroidolipofuscynoza neuronalna
  3. Choroby kłębuszków nerkowych
  4. Ciasne wędzidełka boczne wargi dolnej
  5. Dysplazja młodzieńcza nerek
  6. Dysplazja siatkówki
  7. Dystrofia mięśniowa (dystrofia związana z chromosomem X)
  8. Dystrofia rogówki
  9. Hiperlipidemia
  10. Miotonia wrodzona
  11. Mała soczewka
  12. Małoocze
  13. Mukopolisacharydoza VI
  14. Niedobór czynnika VII krzepnięcia
  15. Opóźnione wyrzynanie zębów
  16. Postępujący zanik siatkówki
  17. Przełyk olbrzymi
  18. Przemieszczone donosowo kły szczęki
  19. Przetrwałe hiperplastyczne pierwotne ciało szkliste
  20. Przetrwałe zęby mleczne
  21. Stomatocytoza
  22. Suche zapalenie rogówki i spojówki
  23. Wnętrostwo
  24. Wrodzona moczówka prosta
  25. Wrodzona niedoczynność tarczycy
  26. Zaćma
  27. Zapalenie jamy ustnej powodowane płytką nazębną
  28. Zespolenie wrotno-oboczne zewnątrzwątrobowe
  29. Zespół “łapania much”
  30. Zespół przetrwałego przewodu Mullera
BADANIA LABORATORYJNE DOSTĘPNE DLA SZNAUCERÓW MINIATUROWYCH
  1. Dyzostoza kręgowo-żebrowa (spondylocostal dysostosis)
  2. Hipertermia złośliwa
  3. Hiperurikozuria
  4. Mielopatia degeneratywna
  5. Postępujący zanik siatkówki (typ A-PRA)
  6. Syndrom przetrwałych przewodów Mullera
  7. Miotonia wrodzona

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Scroll to Top